Geaardheid

Dag lieve mensen… Dieseint is sentimenteel eventjes. Hij is immers al lang dood, Jos bedoel ik. Jarenlang heb ik hem gekend, tegen hem aankijkend als van verre en nu ben ik dichterbij dan ooit. Dit is een verhaaltje dat gaat over de aard van het beestje. De aard die zich vertaald in het kiezen van een levenspartner, en dan met name over het geslacht daarvan. Is dit een vrije keuze in des menschens bestaan? Ja, dat is het. Is er een beste variant, gevoelsmatig? Ja. Maar welke is dat dan. Dieseint is jarenlang van het vrouwelijke geslacht geweest. Althans qua levenspartner bedoel ik. En nu lijkt het er op dat daar iets niet klopte, het ging niet helemaal. Ja, het ging prima. Er is zelfs offspring gekomen, maar na zoveel jaren en weerstand, ergens, heeft hij ontdekt dat zijn gevoel naar een andere geaardheid gaat. Momenteel blijft de praktische kant daarvan uit, en ontmoet hij diverse mensen. Die hij op zich leuk kan vinden en ook leuk vindt, zij het meisje zij het jongen. Ondertussen weet dieseint niet waar hij het moet zoeken. Of doet ie weer eens te moeilijk? Laat hem eerst maar eens zichzelf terugvinden en lief hebben.

Maar hoe weet je dan dat je verliefd bent, dat je van iemand houdt, wat is verliefdheid?

Vragen die later weer aan de orde gaan komen.

Geschaatst !

Zoals aangekondigd was dieseint van plan om de stoute schaatsen aan te trekken. Eerst reed ik richting het meertje hier in de buurt. Maar hoewel het was dichtgevroren stonden mensen moedeloos te kijken naar de staat van het ijsoppervlak. Dat was namelijk allerbelabberdst. Oh ja, ik vergeet dat mijn coach mij belde in de auto. Dat wordt maandag vervolgd, wegens het lastige van neuzige polities en bijbehorende potentiële boete door het niet handsfree kunnen bellen. Nog los van het feit dat ik onderweg was naar mijn schaatsuitje! Ondertussen had ik mij bij het gezelschap gevoegd en zag ook dat hier niet geschaatst kon worden.

Dieseint is toen weer in de auto gestapt om onverrichter zake verder te rijden naar een beheerde ijsbaan. En inderdaad! Daar konden de ijzers worden ondergebonden, wat dieseint dan ook deed. Hij is niet eens gevallen, maar was na 4 rondjes weer voldoende bevredigd om in de auto naar de winkel te gaan.

Nu staat de kip met eekhoorntjesbrood in de oven te pruttelen in een aluminiumfolie enveloppe!

En dieseint heeft nog wat anders gekocht, maar dat komt later aan de orde… eerst moed indrinken.

Het oneindige verhaal – Inleiding

Dieseint heeft het plan opgevat om een oneindig verhaal te schrijven. Want dat lijkt hem een leuk plan. Ook lijkt het hem leuk als anderen een deeltje voor zich rekenen. Hoe dat dan zou moeten, zowel fysiek, technisch als verhalend weet hij nog niet. Maar dieseint kennende zichzelve komt dat wel als het eenmaal zover is. En waar het verhaal dus eindigt? Dat zal dan wel niet.

In ieder geval plant hij een deel per dag. Ik bedoel dat ik elke dag een deel toevoeg. Tenminste, dat is onderdeel van het plan, en het verhaal dus.

Schaatsen !

Schrik niet! Dieseint wil gaan schaatsen. Ik heb  ze net uit het vet gehaald. Althans niet uit het vet, want daar zaten ze niet in. Maar wel uit de garage: ze zien er nog schaatsbaar uit! Ik zal richting supermarkt de schaatsen meenemen en onderweg, waarschijnlijk via een detour, ergens opstappen. Ondanks de kou is het goed schaatsweer volgens mij. Er schijnt zelfs een zonnetje te schijnen! Nee, dat was een grapje, ik weet dat de zon schijnt. Nou hopelijk zakt dieseint niet door het ijs!

Oh ja, ik moet eerst nog de ramen krabben, anders wordt het wel erg gevaarlijk onderweg.

Even Bellen 2

Zoals gister geschreven zat dieseint een beetje te mijmeren over het bellen van een zeker persoon, althans was niet helemaal duidelijk wie dat dan moest zijn die gebeld diende te worden. Maar het is gelukt. En hij is gebeld. Na wat heen en weer gepraat hebben we maar weer opgehangen. Ik twijfel nog steeds wie nou wie voor de gek houdt. Maar dat is van later zorg. Nu ga ik zo weer even bellen met mijn coach. Ook leuk!

De zwarte kat – een introductie

Dieseint heeft hier een zwarte kat lopen. Hij is onwaarschijnlijk oud en vitaal, tenminste de combinatie is vrij uitzonderlijk. Ik denk wel eens, hoe kan hij zo oud worden en toch nog zo vitaal zijn. En dan kom ik op verbazende theorieën.

1. Hij is ongeveer 8 keer verhuisd en heeft dus elke keer opnieuw moeten leren te leven in die nieuwe omgeving, zijn klokje begon dan telkens ook weer opnieuw.
2. Hij heeft een onwaarschijnlijke drive om te krijgen wat hij wil: hij kan gerust 12 uur achterelkaar miauwen voor het openstaande raampje omdat hij iets wil eten. Bij min 10 houdt hij dit ook gerust vol. En geen minuut wordt verzaakt. Hoewel ik hem af en toe kan misleiden door een kattenroep na te doen zodat hij denkt dat de voordeur openstaat en dat ik hem van daar roep om binnen te komen en eten te geven. Dan springt hij voor het raam weg en gaat naar de voordeur. Daar aangekomen ontdekt hij dat die dicht is. Dan gaat hij weer onder het raam zitten miauwen. Als ik dan weer de roep na doe, gaat hij weer naar de voordeur. Dit herhaalt zich gerust zo’n 10 keer voordat hij bij de roep richting het openstaande raam gaat kijken en kennelijk door heeft dat het daarvandaan komt en niet van de voordeur. Een uur later ongeveer kan ik die cyclus weer opnieuw beginnen.
3. Hij is een paar keer ernstig ziek geweest en 1 x zelfs onder de auto gekomen. Hij …

Hee, wacht even, hij zit weer onder het openstaande raam te miauwen! Nou, ik zal ‘m even wat eten geven want dat heeft hij wel verdiend, na al die jaren!!!!

Vanavond naar de film – recensie

Nou, dieseint is door de extreme kou toch naar de film getogen, maar had het ook wel kunnen laten. Met een grote bak popcorn en een biertje ging hij er eens lekker voor zitten..

De film begint en de film eindigt, alles wat daar tussen gebeurde is een beetje aan hem voorbij gegaan. Er viel gewoon geen touw aan vast te knopen. Verbouwereerd door het gebrek aan aanknopingspunten om het “verhaal” te volgen bleef hij in de pauze zelfs op zijn stoeltje zitten, in plaats van naar buiten te gaan voor een rokertje. Of het ligt aan de film dat zijn beleving aldus was, of aan de 2 flessen wijn die hij daarvoor had genuttigd is misschien door dat laatste moeilijk te zeggen. Maar wat maakt het uit: de beste films “pakken” je helemaal in en louteren je ondanks het nuttigen van dergelijke hoeveelheden.

En wat was het koud op weg naar huis, op de fiets. Oh ja, de popcorn was heerlijk!!!