Hier ver vandaan 8

Hier ver vandaan is het stil

Niet van slapen, niet van rust

Maar Dreiging hangt in de lucht

Dit na het heengaan van de Houthakker

.

De dieren houden hun adem in

Voor Dreiging die erger aanziet dan de dood

Dat is wat ze vrezen

Vleselijke pijnen en verdriet

.

Daar horen ze al voetstappen in het loof

Behoedzaam maar zekere tred nadert

De Dreiging

.

Daar is het!

En de dieren krijsen in koor

Doodskreten en angst vullen het woud

.

Naief als ze zijn

Horen ze een nog helser geluid

.

“HAAAAAAALLLOOOOO

HIER IS CLOWNTJE PIEEERRR”

Hier ver vandaan 7

Hier ver vandaan gloort een morgenstond
Een nieuwe gouden dag voor de dieren

Het hert mort aan het mos
De vos besnuffelt een ent
Het konijn huppelt als immer

De houthakker nu, snurkt nog luid in zijn hut
Zijn bijl staat verloren in de hoek

Hij droomt over zon en stralen
Door diffuus bladerdak geschenen
En ergens daagt een denken aan nieuw leven

Maar dit mag hem niet meer baten
Hij blaast zijn laatste adem
Uit

Hier ver vandaan 6

Hier ver vandaan staat een berg
Met een woud zo dicht begroeid
Dat de houthakker heel hard zwoegt

De dieren nu: Konijn en Vos
En ook het Edel Hert
Zij zien het zwaar te moede aan
En de bomen roepen dra in koor
Dat het tijd is voor wat kroost

Maar in verleden werkend, met zijn bijl gedwee
Splijt hij nog eens …. zichzelf in twee!

Hier ver vandaan 5

Hier ver vandaan woont de houthakker.
In een huis van stammen gemaakt.
Met een dak van mos en loof.
En een gat voor het vuur.

Laat nu net in dat gat een uil kijken.
De uil is wijs, maar kippig.
Hij ziet niet de vos in het huis.

Van de tafel springt de vos op de schouw.
Met zijn bek pakt de vos al springend de uil.
De oehoe echoot in de lege maag van de vos,

De houthakker is bij de eik en bedenkt zich net,
Dat hij van al dat hout eens een deur moest maken.

Hier ver vandaan 4

Hier ver vandaan staat een oude eik.
Het is de vergaderplaats voor de dieren.
En de houthakker, die vindt er rust.

De eik is ook erg groot.
Zijn vertakkingen zijn ontelbaar.
Alle dieren zijn altijd welkom.
Behalve als de eik zich schaamt.

Waar zou een eik zich nou voor moeten schamen?
Nou, zijn bast is ietwat rimpelig, op plekken.
En er vallen hier en daar wat gaten in zijn loof.
Hij drupt soms wat hars, ongemerkt.

Het is dus ouderdom dat zijn schaamte veroorzaakt.
Geen dier die ooit daaraan denkt.
En dat steekt de eik, soms.

De eik moet ook iets anders toegeven.
Dat hij moeite heeft zich te uiten.
Hij laat wel eens zijn eikels wat eerder in het jaar vallen.
Maar geen dier die dat opvalt.

Hier ver vandaan 3

Hier ver vandaan daagt een dageraad.
Alle dieren en de houthakker slapen nog.
Toch niet de vos.

Hij sluipt door het dorhout.
Maar weet toch takjes niet te kraken.
Als was het een katachtige.

Wat zoekt de vos? Een lekker hapje?
Nee, hij is zijn holletje kwijt.
Dit, na dat gedonder met die houthakker.

Hier ver vandaan 2

Hier ver vandaan is een waterval.
Massaal donderen druppels naar benee.
Razend komen ze beneden aan.
Een hert drinkt het meer en kijkt op.

Een beer slaat zalm in de rivier!
De rivier stroomt van het meer.
De vos loert uit de bosjes.

Een houthakker zit en drinkt,
door hem zelfgemaakt bier.

Het konijn hangt boven het vuur.
Met het spit door zijn kont, geprikt.

Hier ver vandaan 1

Hier ver vandaan ligt een houthakker te slapen.
Een hert snuffelt aan zijn kont.
Het reeds gekloven hout staat in een rondje van stapels.
Een konijn heeft de eerste wacht.
De wind ruist zacht.

En daar komt de vos.
Het hert richt zich op van de houthakker.
De houthakker schrikt wakker.
Het konijn toont zijn witte kontje.
Het hert stuift ergens anders heen.

De vos rent rond de stapels.
De houthakker pakt zijn bijl.
Heft de bijl boven zijn kruin.

Zoef, daar ging de vos net voor de bijl.
Het staal raakte hem niet.

De volgende stam wordt gekloofd.