Krokus en IJzervraat – IJzervraat: schepsels

Aan Dieseint,

Ik dacht laat ik een berichtje sturen. Bij deze dan.

Veel heb ik niet te vertellen. Ik neem het leven zoals het is. Ga gewoon mijn eigen weg. Stoor me niet aan anderen. Probeer anderen niet te storen. Ik heb al veel geschreven. Maar weinig gepubliceerd.
Dit is het mijn eerste schepsel dat het licht ziet. Althans buiten mijn lade. Waar de schepsels het licht niet zien. Enkel als ik die la opendoe en een nieuwe plant.
Ik heb het idee dat ze lucht nodig hebben om te bloeien. Niet alleen licht.
Net als Krokus.
Misschien moet ik eens wat met haar doen. Ik weet dat ze meeleest. Ik wacht haar reactie af. Maar ze vertraagt las ik.
En ik heb niet veel geduld. Misschien ben ik haar wel voor.

Dieseint, wees gegroet, en tot later.

IJzervraat

Krokus en ijzervraat – Introductie

Het wordt ondertussen steeds lenter. Vandaar de krokus, die gedijt bij een lekker klimaat. De ijzervraat daarentegen interesseert het weer niets, zolang hij zelf maar lekker in zijn vel zit. En kan wroeten in dass leben der anderen.

Dit is de openingszin van dieseints potentieel lange bericht over openingen. Begrijpelijke openingen, voor de goed verstaander. Met een briefwisseling tussen IJzervraat en Krokus. Voor die eerste nog wat in het kader van een uitdrukking: he, mi, da, to, lie, sch, i, ka, ni, zo, jo, bes. [oplossingen in reactie! Onder de beste inzenders wordt een boekenbon verloot!]

Aan Dieseint,

Hoi! Ik ben nog niet eens begonnen, maar ik moet nu alweer gaan dieseint, laat me nu maar even. Morgen is er weer een nieuwe dag, zoals er elke dag een nieuwe morgen is voor degenen die het halen. En de meesten onder ons denken het eeuwige leven te hebben… ik niet.

Ondertussen zal ik eens goed vertragen om dit af te maken. Tot later!

Je bloemste Krokus.