De Mate van Willen – 1

‘Ik was hier eerst!’
‘Nee, ik was hier eerst!’
‘Ik was hier het eerst, want ik zag jou de heuvel oprennen toen ik hier al was!’
‘Ja, ik bedoel ik was hier al voordat jij kwam, maar ging even uitkijken…! Waar je bleef.’
‘Oh..’
‘Oh, ja!’
‘Nu we hier eindelijk samen zijn, ik heb je verteld, zal ik het laten zien.’
Hij liep naar het hogere gras en speurde tussen de halmen. Zijn geruite broek viel in de kleuren van het droge gewas weg.
Des te meer zag ik zijn rode overhemd. Opbollend door de bries.
‘Eehhh, even kijken… ja hier! Kom snel!’
Ik liep naar hem toe, terwijl hij op zijn hurken zat.
‘Kijk, het luik.’
Tussen het hoge gras was een open plek met een eenmans groot houten luik. Het zag er gehavend uit. Het luik was van een tiental planken gemaakt, de randen waren beslagen met metaal. De planken misten happen aan de naden. Maar er waren geen kieren. Hier en daar zag ik nog zwarte stukjes in de naden zitten. Kennelijk was het ooit geteerd geweest, en dus waterdicht.
‘Tsjee.. wat is het?’
‘Het is een luik, oelie!’
‘Ja, dat zie ik ook wel. Maar waar is het voor?’
‘Nou, dat gaan we misschien uitvinden als we het openkrijgen.’
‘Heb je het nog niet open gehad, dan?’
‘Nee, het lukte me niet. Ik dacht dat we het samen eens konden proberen.’
In het luik zat een ring om het open te trekken. Er was geen spoor van een slot te vinden.
‘Kom hier staan, dan pakken we samen de ring.’
Ik ging naast hem staan aan de kopzijde van het luik en pakte de ring vast.
‘Ik tel tot drie! Een…. twee…… drie, NU!’
We trokken uit alle macht aan de ring. Het luik gaf geen krimp.
Ik ging weer staan en strekte mijn rug.
‘Mmmm,  dat ging niet echt, he?
‘Nee. Kom op, nog een keer.’
‘Een, twee … drie!’
De ring brandde in mijn vingers. Weer was er geen beweging in het luik te krijgen.
Langzaam ging ik weer rechtop staan.
‘Zo, ik voel het wel in mijn rug. Dit is niet de handigste houding om kracht te zetten. We hebben een touw nodig. Of een stevige tak.’
‘Ja… een touw… maar er lijkt ook wel een slot op te zitten. Er is totaal geen beweging in te krijgen.’
Hij speurde in het rond naar aanwijzingen voor een slot. Inmiddels glinsterde zijn voorhoofd van de inspanning.
Mooie jongen was het toch, donkere ogen, volle  wenkbrauwen, donkerbruin haar, helaas een beetje kort. Hij had een slank postuur en lange dunne armen met slanke, maar krachtige handen. En ik kon weten dat die handen krachtig waren, als we weer eens aan het worstelen waren en hij me bij mijn armen of nek pakte.
Hij was een paar meter verder gelopen aan de brede kant van het luik. Plotseling hurkte hij neer en voelde aan iets. Triomfantelijk keek hij me aan.
‘Dit kon wel eens het probleem zijn! Kom dan!’
Ik liep snel naar hem toe en zag wat hij bedoelde: in de grond zat een klein afdekplaatje. Met daaronder waarschijnlijk een ontgrendelingsmechanisme.
‘Ik wed dat aan de andere kant precies zo’n gevalletje zit! Maar deze krijgen we  zo niet open.’
In het plaatje zat een klein rond gat. We zouden iets nodig hebben om er in te haken en het open te trekken. Als dat al lukte, want het zat behoorlijk vastgeroest aan de rand.
‘We moeten wat van die roest-oplosser hebben, hoe heet dat spul, WB-40? En iets om erin te haken, een kleine schroevendraaier of zoiets,’ zei hij. ‘Zou je vader dat bij zich hebben?’
‘Mmmm, ik denk het wel.’
Mijn vader ging altijd goed uitgerust kamperen, en voor de fietsen had hij zeker gereedschap mee.
‘Kom, dan gaan we hem vragen.’
En voor ik het wist rende hij de heuvel al af, naar de camping.
‘Heee! Wacht nou even!’
Ik rende hem achterna over de oneffen grond de heuvel af. Het was nog goed oppassen niet te verzwikken.
Hijgend kwam ik beneden aan bij het zandpad, alwaar hij me lachend opwachtte.
‘Hee slome, ik ben weer de eerste, he? Heb je soms pap in je benen van dat vele rukken? Hahahaha!’
Ik kreeg een kleur als een biet. Gelukkig viel dat niet op, dacht ik, want vanwege de inspanning was ik al rood aangelopen.
‘N..nou,’ stamelde ik, ‘lekker eerlijk zo. Om snel weg te rennen.’
‘Ach, wat nou, watje. Let dan wat beter op. Kom, dan gaan we kijken of je pa er is.’