Het Beest

“Het beest huist waar het niet gaan kan, en er toch is. Vandaar het beest in negatieve zin.”

Dieseint moest hieraan denken toen hij een berichtje las van eerder datum. Het is namelijk zo dat de dieren en het dierenrijk eigen leefregels hebben. Deze staan in geen verhouding tot de menselijke natuurregels, welke al lang zijn overtreden.

Het is namelijk zo dat het dierenrijk, en de dieren in het bijzonder niet zo van regels houden. Ten eerste kunnen ze nog geen regel schrijven, laat staan lezen en ten tweede zijn het beesten!

Als je aldus volgens eerste zin een beest op een plek hebt waar het niet gaan kan, dan wil ik je aanraden de regels te versoepelen, even, tot het er uit kan. Want een gedwongen beest telt voor twee. En een gebonden beest voor drie. Als je het tegenwerkt.

Vrij naar Charlie S. en het Beest.

Overdekt – over de Huismus

Zo, dieseint was even onderweg maar heeft nu weer de vleugels ingeleverd. Er is een dak boven zijn hoofd.

Zoals er al was, maar weer een ander.

In het kader van de categorie Beesten. En de eerdere verhalen over de Eend, de Poes, de Andere Poes, het Konijn en de blub blubs. Nu even over de Huismus.

Letterlijk en verguurlijk is onderstaand beestje toch een huismus?

Opgezette vogels op orgels

Dieseint gelooft niet in toeval. Hij weet dat toeval bestaat. Laatst weer eens TV kijkende gebeurde er iets toevalligs.

Dat ik kijk naar een programma over iemand die precies zo leeft en dingen doet als ik voor mezelf voor me zie. En sterker nog, dat ik ook nog maar net die manier van leven heb gevormd in mijn hoofd en waarvoor ik ook nog maar net (we spreken over de laatste dagen) al de eerste stappen heb gezet. Maar dan ook PRECIES. Met als aller angstaanjagend overeenkomend detail: meneertje heeft ook een opgezette vogel op zijn orgel!

Overigens als er eens iets toevalligs gebeurt roepen de mensen altijd: “Dat kan geen toeval zijn!” Maar dat terzijde.

Daarenboven wijdt hij ook nog een stuk van zijn eerste cabaretstukje aan een eend! En de metaforische eend die staat voor de mens, nou, daar weet dieseint ook wel raad mee. Hoewel, bij dieseint is het anders, namelijk dat de eend juist geen mens is. Wat natuurlijk ook klopt…. maar dat bedoelt hij niet, nou… wat bedoel je dan dieseint? Wat ik bedoel is dat in het dierenrijk de eend nogal uit de hoek kan komen, niet anders dan de mens, maar dat het niets heeft te maken met zijn verleden! Hoewel dat laatste niet onderzocht is. Of misschien wel, maar hoe kom ik daar achter? In ieder geval is het eerlijk toe te geven dat het niet dieseints eigen interpretatie van het eendengedrag is vandaar dat hij er ook niet helemaal uitkomt. En dat het toeval lijkt terwijl de situaties niet op elkaar lijken. Toeval is aldus snel geschapen in een menselijk brein, en doet me weer denken aan iets wat ik laatst zag, dat er zoveel dingen gebeuren die niet gebeuren, ik bedoel… iemand gooit een pen naar iemand, en die ander iemand vangt de pen niet. Op de vraag wat er dan gebeurt is roept de hele zaal, hij heeft de pen niet gevangen, waarop dan wordt gezegd vanaf het podium, dat er wel veel meer dingen niet gebeurden, bv. er liepen geen pinguïns door de zaal, zo kan je dus wel aan de gang blijven en raak je een spoor al heel snel bijster. Wat wel gebeurt is dat dieseint dan zijn publiek wel eens verveelt. Vandaar maar weer snel terug naar het niet vervelende stuk:

Zo komt dieseint op welhaast het laatste dier in zijn collectie. Na de zwarte kat, de witte poes, het uitdrukkingsloze konijn, de twee vissen (blub en blub) heeft dieseint inderdaad, je raadt het al, een opgezette eend op zijn orgel! Helaas is hij dood, tenminste voor de eend zelf is het niet jammer met zijn poten gespijkerd in een plankje. En eigenlijk is het voor mij ook niet jammer, hoor! Het scheelt een hoop verzorging en dus ergernis en last. Wellicht moest dieseint eens een goede preparateur vinden voor zijn andere dieren!

Maar over het algemeen zijn vorgels, eehh, vrogels. Nee. Vongels, vlogels, varkens. NEE. Vriemels, vingers, vaandels, voerders, vliegers, vlorgers, VOGELS natuurlijk, wel het mooist, opgezet.

Meerkoet faalt en Toenadering

Zoals onverhoopt eerder aangekondigd schrijft dieseint nu het bericht Meerkoet faalt. Is dieseint ook eens en pardoes bij het kip en ei probleem aanbeland. Want wat was er eerder: het bericht of de aankondiging? De nuchtere mens zegt de aankondiging. De nuchtere Dieseint zegt het bericht. Vervolgens is de vraag, is de kip de aankondiging? Nee, dat is het ei zegt men. En dan zegt dieseint: de meerkoet faalt pas na het opvliegen. Dus in die zin heeft dieseint weer ongelijk.

Dieseint zit nu even met zijn handen in het haar, maar besluit er dan maar een gedicht van te maken, met de titel Toenadering:

Toenadering

Ik zag je staan aan de waterkant
Je spiegelde in het riet

Mijn ogen spiegelen veel
Maar je achterkant zeker niet

Als ik die meerkoet ben
Wie kijkt zij dan aan?

Dan zeggen de mensen
De meerkoet faalt
En dat klopt dan dus niet

Vissen

Blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub, blub

Tsja, die vissen die dieseint hier tenslotte ook nog heeft…

Dit na de zwarte kat, de witte kat en het konijn.

Waarschuwing: Vitamine A en schapenfokken

Het is niet dieseints gewoonte om commentaar te geven op nieuwsberichten en dan daar nog naar te verwijzen ook. Want hij heeft al genoeg aan zichzelf, maar nu wil hij het toch even over de effecten van vitamine A hebben.

Het blijkt dus zo te zijn dat levende wezens door vitamine A menselijker kunnen worden.

Verdere weetjes:

In de lever van een ijsbeer zit een dusdanige hoeveelheid vitamine A dat een mens bij het eten van die lever zal overlijden.

Vitamine A wordt ook wel Retinol genoemd.

Voor een ongeboren vrucht leidt een overschot aan vitamine A tot skeletafwijkingen. En dat kan vreemde gevolgen hebben.

Zie hier het resultaat.

De witte kat

Dieseint heeft al vermeld dat hij een zwarte kat en een konijn heeft rondlopen op zijn erf. Nu komt daar nog de witte kat bij. Dit is een hele vreemde kat. Zonder enige aanleiding wordt deze kat steeds banger.

Hij was al een bang katje en vertoonde zich zelden in het openbaar, bijvoorbeeld de woonkamer, waar het wel eens levendig kan zijn, maar nu helemaal niet meer. Het is een vrij forse kat, maar het is ongelofelijk hoe klein hij zich kan maken in extreem angstige momenten. En die momenten zijn er eigenlijk altijd, bij contact. Het laatste voorval was een week geleden. Toen was het zo koud buiten dat dieseint zijn hand over zijn hart haalde en de kat dan maar met lichte dwang binnen heeft gehaald. Nu staat daar bij de achterdeur een poppenbedje. De hoogte van dat bedje is ongeveer 7 cm. Toch wist de kat (met een stahoogte van zeker 20 cm) zich daaronder te manoeuvreren. Angstig slechts door het verplaatsen van hem met de hand, zonder druk, van een extreme koude buitenlucht naar een lekker behaaglijke woonkamer.

Dan vraagt dieseint zich wel eens af hoe dat toch mogelijk is. Elke dag geeft hij de witte kat te eten. Hij houdt in de gaten of zijn water nog op peil is. Hij kijkt hem altijd lief aan. Maar wat krijgt dieseint er voor terug? Angst. Ik voel me zo langzamerhand afgewezen door dat rotbeest!

Het Konijn

Naast een zwarte kat heeft dieseint ook een konijn. Tsja, wat valt daar nu over te zeggen. Ik ken wel een mop over een konijn:

Een konijn loopt over een landweg, hij verveelt zich een beetje en heeft behoefte aan wat aanspraak. In het weiland ziet hij een koe staan, dus hij naar die koe toe. Bij de koe aangekomen zegt de koe: ‘Boeh!’
Het konijn vraagt de koe: ‘Waarom zeg jij boeh?’.
De koe antwoord: ‘Boeh boeh boeh, boeh boeh.’
‘Nou,’ denkt het konijn, ‘hier heb ik niet zoveel aan.’
In het belendende perceel ziet hij een schaap staan. Dus het konijn naar het schaap toe. Bij het schaap gekomen zegt het schaap: ‘Meeeh!’
Het konijn vraagt het schaap: ‘Waarom zeg jij meeeh?’.
Het schaap antwoord: ‘Meeeh meeeh meeeh, meeeh meeeh.’
Het konijn schudt moedeloos zijn hoofd. In de verte ziet hij een boerderij en op het erf een geit aan een paalgebonden touw. Hij er naar toe.
Bij de geit aangekomen zegt de geit: ‘Beeeh!’
Het konijn vraagt de geit: ‘Waarom zeg jij beeeh?’.
De geit antwoord: ‘Beeeh beeeh beeeh, beeeh beeeh…’
Het konijn sleept zich dan maar de stal in, daar ligt een zeug met allemaal jonge biggetjes aan haar tepels.
Bij de zeug aangekomen vraagt de zeug: ‘Wat kom je doen?’
Het konijn vraagt de zeug: ‘Waarom zeg jij Wat kom je doen?’
De zeug antwoord: ‘Wat kom je doen wat kom je doen wat kom je doen, wat kom je doen wat kom je doen.’

Konijnen, wat valt daar nu tegen te zeggen (bis).

De zwarte kat – een introductie

Dieseint heeft hier een zwarte kat lopen. Hij is onwaarschijnlijk oud en vitaal, tenminste de combinatie is vrij uitzonderlijk. Ik denk wel eens, hoe kan hij zo oud worden en toch nog zo vitaal zijn. En dan kom ik op verbazende theorieën.

1. Hij is ongeveer 8 keer verhuisd en heeft dus elke keer opnieuw moeten leren te leven in die nieuwe omgeving, zijn klokje begon dan telkens ook weer opnieuw.
2. Hij heeft een onwaarschijnlijke drive om te krijgen wat hij wil: hij kan gerust 12 uur achterelkaar miauwen voor het openstaande raampje omdat hij iets wil eten. Bij min 10 houdt hij dit ook gerust vol. En geen minuut wordt verzaakt. Hoewel ik hem af en toe kan misleiden door een kattenroep na te doen zodat hij denkt dat de voordeur openstaat en dat ik hem van daar roep om binnen te komen en eten te geven. Dan springt hij voor het raam weg en gaat naar de voordeur. Daar aangekomen ontdekt hij dat die dicht is. Dan gaat hij weer onder het raam zitten miauwen. Als ik dan weer de roep na doe, gaat hij weer naar de voordeur. Dit herhaalt zich gerust zo’n 10 keer voordat hij bij de roep richting het openstaande raam gaat kijken en kennelijk door heeft dat het daarvandaan komt en niet van de voordeur. Een uur later ongeveer kan ik die cyclus weer opnieuw beginnen.
3. Hij is een paar keer ernstig ziek geweest en 1 x zelfs onder de auto gekomen. Hij …

Hee, wacht even, hij zit weer onder het openstaande raam te miauwen! Nou, ik zal ‘m even wat eten geven want dat heeft hij wel verdiend, na al die jaren!!!!