Dieseints alter ego schrijft ook wel eens wat, dit is uit januari 2009:
Weggehaalde gedeeltes zijn in (…) gezet.
Ruimtelijk inzicht, een beschouwing
Op het barretje liggen munten en een zakje van stof met een koord om het dicht te trekken. Dit is voor de wekelijkse Chinees om lekker van te eten als om van vol te raken.
Een keer is het mislukt en moest ik er van kotsen.
Het mes snijdt aan twee kanten is een waarheid als een koe.
Ik heb gekozen voor nasi met babi pangang speciaal en rundvlees in pikante saus.
Ik heb gekozen voor de dood van de koe en het varken.
Ik kan niet anders dan het lekker te vinden, maar het verdriet van menig dierenliefhebber gaat mij na aan het hart.
(….)
En stiekem dus dat er een globale weerzin is van degene die intuïtief leven, gevoel hebben voor de natuur, creatief zijn, tegen het vermoorden van onschuldigen. Een overdadig werkende rechterhersenhelft, zal toch wel een gewetenslast zijn.
(…)
In de 36 jaar van mijn leven heb ik nog niet eerder een dergelijk fenomeen gezien. Ik heb dan ook niet in de tijd van Isaac Newton en zelfs niet die van Albert Einstein geleefd, beide na hun wezen te het wezenlijke geuit te hebben wat in hun zat geen zinnig talent meer hebben kunnen de eerste uit pure luiheid en de tweede uit pure frustratie. Ze hebben iedereen op hun pad leeggezogen, geparasiteerd om in hun twintiger jaren tot de wezenlijke uiting van hun bestaan te komen, waarna de leegheid hen in bezit nam. Wacht deze menig is te kort door de bocht dit ga ik steeds verder analyseren in het vervolg.
Kennelijk is dit niet te continueren en ben ik dus beter af. Mijn hoogtepunt moet nog komen, als ik het al levend mag meemaken. Ik vrees slechts een tussenschakel te zijn naar die twee kleintjes. Dit met mijn inzicht dat de jongste inderdaad AE opvolgt en de oudste IN, gelijk ook zij qua leeftijd dezelfde verhouding tot elkaar hadden, jongste en oudste.
Misschien krijg ik daarin mijn genoegdoening, kan ik daarin mijn genialiteit leggen, deze openbaring te hebben en die te kunnen sturen, zodat deze waarheid de mijne is wordt. Intuïtief ben ik nog nooit dichter bij de waarheid geweest, denk ik.
Ach, zo slecht heb ik het niet. Ik verdien veel geld, vermaak me een beetje overdag en geniet van mijn verslavingen, sigaretten en bier/wijn. Daarnaast hoor ik mijn muziek en lees mijn boekjes, doe mijn puzzels en geniet van wat luxe. Zou ik meer kunnen? Zou ik kunnen stoppen met het mezelf neerleggen bij de verdoving, die ik bewust mezelf elke avond toedien. Elk moment van de dag heb ik dit nu al twee jaar bij me. Het gaat zoals het gaat is mijn motto met als toevoeging, om het rond te maken, als je niets doet gebeurt er niets. De afgelopen 18 jaar kan ik de dagen op een hand tellen dat ik niet een dag zonder verdoving, van de vorige avond heb rondgelopen. Ik ben 2 maal tot grote prestaties gekomen op zulke dagen, de andere, hooguit 3, was er alleen frustratie. De frustratie die er uit bestaat dat je dit leven niet alleen aankan om tot grote hoogte te komen. Einstein die de kwantum toestand niet de zijne wilde maken, had ie kennelijk de puf niet meer voor althans de samenwerking zou dan twee richtingsverkeer zijn ipv een rinchtings verkeer. Newton, die zijn luxe had en zich er bij neergelgd. Kon staan op de schouders van reuzen, en na zijn openbaringen geen reuzen meer had om op te staan. Wellicht dat hij nog eens in de richting van de kleinste deeltjes heeft gedacht, maar zover was de mensheid nog niet, en om dat allemaal alleen aan te pakken… ik zou er ook moe van worden, het idee alleen al. Daarbij waren er amper tot geen middelen om het concreet te maken. Doen dus waar je het beste in bent, je hoogtepunt bereiken op je 26ste en dan… genieten van je succes. Dit geldt ook voor veel topsporters en populaire artiesten, hetzij acteurs, dan wel muzikanten.
Vreemd eigenlijk dat alleen de jeugd in die zin aanrekkelijk is. Wat volgt is de (on) volmaakte opvoeding van nageslacht, noem mij een geniaal persoon, kinderloos?
Dieseint 